Bir gün Musa əleyhissalam bir kənddə var-dövləti və səxavəti ilə ad çıxarmış bir adama rast gəlir. Həmin şəxs də onu evinə dəvət edir.Oturub şirin söhbət edirlər.Söhbət əsnasında o deyir: -malim-dövlətim başımdan aşır. Ozüm çox can atmasam da ALLAH Təala var-dövləti başımdan yağdırır.Qorxuram ki,bu nemetlərin şükrünü eləyə bilməyim. Həm də mal-dövlət o qədər çoxdur ki,bunlarla məşğul olmaqdan qorxuram ibadətə vaxtım çatmaya yəni bu var-dövlət mənimAllah-Təalaya olan şükrümü,ibadətimi azlda bilər.Mənə bir məsləhət verin,neyləyim ki,dövlətim getdikcə azalsın? Həzrəti Musa deyir: -sən belə elə yavan çörəyi əlinə al,küçədə gəzə-gəzə ye. Adam Həzrəti Musanın bu təklifini qəbul edir. Aradan bir xeyli keçir,yenə həzrəti Musanın yolu həmin kəndə düsür.Gəlib həmin adamı tapır.Vəziyyəti soruşur.Adam nə desə yaxsidir: -siz mənə məsləhət verib getdikdən sonra mən də siz deyən kimi elədim.amma siz gələnə qədər Allah-Təalə mənə birə-bes verirdisə,siz getdikdən sonra birə-on verdi.Sizin məsləhətiniz mənim mal-dövlətimi azaltmadı,daha da artırdı. Hz. MUSA deyir: -Hələ bir göstər görüm sən necə gəzib,necə yeyirsən? Adam gedib 1 ətəklik gətirir,onu səliqə ilə boynuna bağlayır,sonra əlinə çörəyi alıb yeyə-yeyə gəzməyə başlayır.Ağzının kənarlarından düşən qırıntılar ətəyin içində toplanır.Adam çörəyi yedikdən sonra ətəyinə tökülmüş qırıntıları da yığıb ağzına atır.Bu mənzərəni görən Hz.Musa ucadan gülür və deyir: -Mən o məsləhəti verəndə düşündümki,sən çörəyi yeyəndə qırıntılar ətrafa dağılar və bununla da evin bərəkəti azalar. Evinin bərəkəti də sən çörəyin heç tozunu da itkiyə vermədiyin üçün artır da...
|