Bir gün bir kasıb, varlı bir şəxsin qapısını döyərək Allah rızası üçün ondan bir tikə çörək istədi. Çox ac və əlacsız olduğunu desə də varlı həmin kasıbı qovaraq qapını onun üzünə bağlad`ı. Bundan təsirlənən kasıb özünü tuta bilmədi, bir kənarda oturub ağlamağa başladı. Bu zaman yanından keçən bir kor onun ağladığını eşitdi, ona yaxınlaşaraq nə baş verdiyini soruşdu. Kasıb bütün olanları kora danışdı. Kor ona təsəlli verərək onunla öz evinə getməsini, gecə evində qalmasını və Allahın verdiyi nemətləri onunla paylaşmağını israrla istədi. Kasıb korun necə səmimi və xoş bir insan olduğunu görərək ona qarşı çıxmadı. Onlar yola düşdülər. Evə çatar-çatmaz, kor kasıba çox gözəl süfrə açdı. Süfrə zəngin olmasa da onun ürəkdən kasıb qonaq üçün qulluq etməsi, onunla xoş rəftar etməsi, həmin kasıbı çox xoşbəxt etdi. Bu zaman könlü xoş olan kasıb: “Sən mənə öz evinin və ən əsası isə könlünün qapısını açdın. Qoy hər şeyə qadir olan Allah da sənin gözlərini açsın”-deyə dua etməyə başladı. Gecə oldu, kor kasıbın halına acıyır ona necə kömək etməsini düşünürdü ki, bir əlac tapa bilmədiyini görüb ağlamağa başladı. Bu zaman möcüzə...- gözündən axan hər damla yaş bir işıq oldu... Kor qorxub əlini üzünə tutdu, göz yaşlarını silərək artıq dünya işığını gördüyünü başa düşdü. Bu sevincli hal, korun görməsi, bütün şəhərə yayıldı. Bunu daş ürəkli, qapını kasıbın üzünə örtən zəngin də eşitdi, tez korun yanına gələrərək hadisənin necə baş verdiyini soruşdu. Kasıb zəngini görməsə də onun səsini tanıyaraq həmin varlı olmasını anladi. Bu zaman: “Mənə yaxşı bax, gözlərimə bax! Mənim gözümün qapısını, sənin üzünə bağladığın o kimsə açdı. İndi düşün, sən o mübarək insanı üzdün, sıxıntılı vaxtında tək qoydun, ancaq Allah onu tək buraxmadı, həm də buna görə məni mükafatlandırdı.” Bunu eşidən zəngin paxıllıqdan başına-başına vurmağa başladı.
P.S: Yaxşı insanın ayaq basdığı torpaq dərmandır, göz açır. Ancaq könül kor olarsa, o dərmandan qafildir, qiymətini də bilməz... |
niyameddin
Allaha Razi Olsun Xebere Goreee
Anonim
