Günaha batmış şəhərin qaranlıq küçəsi ilə hər addımımı atdıqca ürəyim daha tez-tez döyünürdü.Və budur artıq çatmışdım.Köhnə binanın neçənçisə mərtəbəsi.Qapının rəngindən tanıdım mənə dedikləri bu mənzili.Qapını döydükdə açan bir gözəlçə oldu.Fiziki gözəl olsada mənəvi çirkinliklərlə dolu.Üzündəki kosmetika ilə bütün daxilini ört-bastır etməyə çalışsa da alınmamışdı.Çirkin daxili üzünə yansımış və silinməz izlər buraxmışdı.Bu binada, bəlkə də bu sahədə hamı bilirdi onun nə qədər çirkin və axmaq biri olduğunu.Amma bu çirkinlik ona tənhalıq yox məhşurluq və pul gətirmişdi.Hər halda bunların da hər ikisi çirkinlikdi. Daxil oldum evə mən də bilə-bilə özümü xəstəliyin qolları arasına atırdım.Bəlkə də bilsəm də dərk etmirdim nə edirdim.Bir neçə dəqiqəlik həzz üçün həm pulumu, həm də canımı verməyə hazırlaşırdım.Məndən evinin bir otağında köhnə qırmızı çarpayıda gözləməyi xahiş etdi.Əyləşdim, daxilimdən gələn yorğunluğu hiss edib uzandım və gözlərimi qapadim.Öz-özümə fikirləşərək bu ağılsızlıqdan özümü haqlı çıxarmaq istəyirdim.Gah ətrafımdakıları qınayırdım, gah tənha qaldığımı bəhanə edirdim, gah əzablı həyatdan bir balaca həzz almağın haqqım olduğunu düşünürdüm, gah da bunun axmaqlıqdan daha çox adi bir hərəkətə bənzədirdim heçnəyəsə. Yarım saatlıq həzz və alçaqlıq üçün pul ödəyib çıxdım qapıdan.Hər şey normal idi QICS olduğumu bilənə kimi. Yeni karyerama başlamaq üçün qan analizindən çıxan nəticə ilə bütün həyatdan təcrid olundum.Butun həyatımı itirdim nəinki qazanacağım işimi.Yarım saat öncəki ürək döyüntülərim və hərarətim çox dəyişmişdi.Sanki həyatımın mənası birdən-birə itmişdi. Bitmisdi menim ucun sevinc, esq, gulmek, aglamaq. Hisslerimi itirmisdim. Belkede her seyimi. Butun arzularimi xeyallarimi bos ve menasiz gorurdum. Gulunc gelirdi umidler mene. Butun bunlari menden almasi ucun pul da vermişdim ona.Yavaş-yavaş başa düşürdüm mücərrəd olan mənəvi xəstəliklərim mikroskop altında görünə bilən xəstəliklərə çevrilir.Həm də heç vaxt sağalmayan bir xəstəliyə.Sümüklərim ağrıyırdı, iliklərim sızıldayırdı.Mənim axmaqlığım məni içdən içə yeyirdi.Artıq nə düşüncələrim sağlamdır, nə də vücudum.Heçkim və heçnəyin dəyəri yoxdur mənim üçün.Nə ölməz sevgilər, nə kiçiklər, nə də böyüklər vardı mənim üçün.Bir mən, bir mənasızlıq, bir tənhalıq, bir de gözümdə bom-boş gürünən dünya.Hər kəsə nifrətim vardı.Öz-özümə qarşı da.Nəfsimə uyub xəyanət ərmişdim bədənimə, fikirlərimə, bütün insanlğıa, dünyaya.Hər yerdə təmizliyi, keçmişimi, yenidən doğulmağı axtarırdım, yenidən yaşamağı.Amma yox qarışmışdı qanıma bu xəstəlik.Damarlarımda axırdı QICS virusu.Qoparardım damarlarımı, axıdardım qanımı yerlərə, qışqırardım əzablarımı, günahlarımı, tənhalığımı kimsəsiz qalmış yerlərə.Yox yox bəlkə qanımı, özümü içimdə həbs etməyim neçə nəfəri qorumaqdadır.Bu cür əzabla yaşamağa dözə bilmirdim. Özüm-özümdən qaça-qaça daha nə qədər yaşaya bilərdim.Bir ulduzlu gecədə sonuncu dəfə seyr etdim ulduzları.Bəlkə bu mənim sonuncu xoş anım idi dünyada.Bəlkə də dünyada yox bütün aləmdə.Amma bir saniyədə ulduzlar da mənasizlaşdı.Parlaq səma mənim üçün qaranlıqlaşdı.Ağırlaşdı çiyinlərim və göz qapaqlarım.Son baxış idi yüksək eyvandan yerə atılarkən.Yada ki, son baxış idi mənsiz həyatdan əzabli ölümə atılarkən.Qaranlıq və sukut.Tüstü və duman.Niyə mənim ayaqlarım məni məcburi dartıb aparır.Axı bu nə deməkdir.Bura haradır?Xoşbəxtlikdən əsər əlamət olmadığına görə bura cəhənnəm olmalıdır.Elə bunu fikirləşən kimi hər yanımı alov burudu və işgəncə çəkənlərin ağrılarının ekvivalenti olan çığır-bağır səsləri batırdı qulaqlarımı.Yarım saat içində gör nələr almışdım pulumla.Dünyamı zəhər edən QICS, mənə işgəncə verəcək cəhənnəmə bilət, arzularımı və xəyallarımı məhv edəcək dərdlər və fikirlər və daha neçə-neçə əzablar.Artıq fikirləşə bilmirəm, çünki bura fikirləşmək yeri yox əzab cəkmək yeridir.Alovların tüstüsi ilə yandı dərim, əridi ciyərlərim.Külə döndüm.Hər saniyəm əzab və ağrı idi.Hər hüceyrəm ağrıyır, sümüklərim qızarır, iliklərim qaynayırdi daxilimdə.Irin içmək, əzab çəkmək – hamısını yarım saatda qazandım.Son ümüdüm Allaha yalvarmaq idi.Yalvardım yaradana, qışqırdım Allahım mənə kömək etttt... Dik atıldım özüm öz səsimə.Dilim tutulub, əlim-ayağım əsir, soyuq tərlər axır üzümdən və kurəyimdən.Qaranlıq əvəzinə yenə o ev, odlar əvəzinə qırmız çarpayı.Bura, bura, bura doğrudan da Cəhənnəmdi.Və mən öz ayağımla gəlmişəm bura.Bunun hamısı yuxu idi.Şükürlər olsun sənə Allahım.Bütün suallar və bütün gördüklərim beynimi alt-üst etmişdi.Indi hər şey gözümdə çox qəribədir.Qaçaraq çıxdım o evdən.Və başa düsdüm ki yarım saatlıq yuxuda QICS olmağım həyatımı belə zəhər edibsə bunun həqiqət olmağı məni dəli edərdi.Ağlıma belə gətirməyə qorxuram bunun həqiqət olmasını
Mencə Narkomaniya 21-ci esrin ən böyük bəlalarından biridir.....
Anonim
cennet/
CoX SaGoL DaMLa 
niyameddin
