Yaşlı bir kişi səhər tezdən evindən çıxıb yolla gedərkən bir velosipedlə toqquşur. Qoca müvazinətini itirir və yıxılır. Cüzi də olsa, zədələr aldığı üçün onu yaxınlıqdakı xəstəxanaya aparırlar. Tibb bacıları onun yaralarına dərman qoyub sarıyırlar. Ancaq hər hansı sınıq-çıxığın olub-olmadığına əmin olmaq üçün qocaya bir qədər gözləməsini və rentgendən keçməsini tövsiyə edirlər. Yaşlı kişi isə tələsdiyini əsas gətirərək, buna razı olmur. Qocanın bu tələskənliyi tibb bacılarının diqqətini cəlb edir. Təkidlə bunun səbəbini soruşurlar. Qoca isə bunu belə izah edir: “Həyat yoldaşım qocalar evində qalır. Onunla səhər yeməyi yeməliyəm, gecikmək istəmirəm”. Tibb bacılarından biri: “Hər halda həyat yoldaşınızın intizarda qalmasını istəmirsiniz?” - deyir. Qoca məyus bir halda: “Xeyr, təəssüflər olsun ki, həyat yoldaşımın yaddaşsızlıq xəstəliyi var, o məni tanımır”, - söyləyir. Onun bu cavabı tibb bacılarının marağını daha da artırır: “Madam ki, o sizi tanımır, bəs niyə onunla yemək yemək üçün tələsirsiniz?” Yaşlı adam kövrək bir səslə cavab verir: “O məni tanımasa da, mən ki onun kim olduğunu bilirəm”...