Açdıq gözlərimizi bu dünyaya. Gəldik çatdıq cavanlığa. Nələr etdik, nələr etmədik, hər birindən dərs aldıq. İlk anamızı tanıdıq. Şəfqəti, bizi yuxuya aparan səsi, bizə əminlik bəxş edən qoxusu, gözəl siması. Necə də heyrətlənirdiq o vaxt. İlk görəndə, ilk eşidəndə. Görsən necə hisslər yaşayırdıq?
Sonra atamızı tanıdıq. Görən də qaçıb boynuna sarıldığımız, qəhramanımızı, var oluşu ilə bizi güvəndə saxlayan. Uca bir dağ kimi görürdük atamızı. Qarlı, gözəlliyi ilə heyrət etdirən, yıxılmayan, daim arxamızda buran bir dağ`.
Yavaş-yavaş ətrafımızdakı insanları tanıdıq. Neçə sima görmədik? Tamahkarlıq, qısqanclıq, paxıllıq, yalançılıq və sairə və ilaxır. Eyni ilə gözəl simlarda gördük. Allahından qorxan, dinin də-imanın da olan. Necə də sevindik. Sadəcə psilikdən ibarət olmadığını anladıq bu həyatın.
Daim düz yolda olmağa çalışdır. Düz yol nədir ki? Hər birimizin özünə görə düz yolu vardır. Tutduğumuz yolun düz olduğundan əmin belə deyilik. Bəlkə də düz yolun nə olduğunu dərc edirik. Bəs niyə pis insnalar? Bəs niyə pis simalar? Ancaq kimin pis, kimin yaxşı olduğuna belə qərar verə bilmirik. Bizim üçün pis, başqası üçün bir mələk ola bilər.
Həyatın nə qədər dərinliyinə getsəniz, o qədərdə itərsiniz. Siz heç həyatın mənasını düşünmüsünüzmü? Nə üçün yaşayırsınız? Nəyi gərçəkləşdirməyə gəlmisiniz? Bu sualları düşünüb, cavab tapmağa çalışmaq sizcə nə dərəcədə mümkündür?
Fikirleriniz
|
night
Leyla
Anonim
