Birinci şam dedi;
"Mən "SÜLH' əm ! Amma kimsə mənim yanmama köməkçi olmur . Düşünürəm yaxında sönəcəyəm ." Alovu sürətlə azaldı və sonunda tamamilə söndü .. İkinci şam :
"Mən VƏFA' yam ! Çox təəssüf ki artıq imtina edilməz deyiləm .Onun üçün bundan sonra yanıb dayanmamın bir mənası qalmadı " Sözlərini tamamladığında əsən yüngül bir külək onu söndürdü..

Sırası gəldiyində üçüncü şam hüznlü bir səslə dedi :
"Mən SEVGİ' yəm ! Yanacaq gücüm qalmadı . İnsanlar məni unutdu , dəyərimi anlamırlar . Ən yaxınlarını sevməyi belə unutdular ."Və daha çox gözləmədən sönüb getdi ..

Qəflətən ... Otağa bir uşaq girdi və 3 şamın da yanmadığını gördü . "Niyə yanmırsınız ? Sizin sonsuza qədər yanmanız lazım deyilmiydi ?"dedi

O zaman dördüncü şam danışmağa başladı : "Qorxma mən yandığım müddətcə o biri şamları da yenidən yandıra bilərik , mən ÜMİD'əm ümid et !"

Uşaq parıldayan gözləriylə ÜMİD şamını götürdü və o biri şamları bir-bir yandırdı ..

ÜMİD işığı həyatımızdan heç zaman əskik olmamalı ki hamımız onunla birlikdə Vəfa' yı , Sülhü' və Sevgi' ni yaşada bilək
Ümid, yoxsulun çörəyidir.

Xəstələr üçün həyat olduqca, ümid də vardır.

Ümid olmadan, ümid edilən ələ keçirilemez.

Ümidlər insanların həyatını gücləndirər ümid olmadan həyat zövqsüz olar..

həyatdan Zövq almaq üçün Ümid etməlisən inanmalısan ümid bizim gücümüzdür.

ümidsizliyə düşən bir insan həyatdan qopar.
Siz necə ümid edənlərdənsiniz?

Ümidlərinizin puç olduğu zaman olub?