Bir dilin bütün sözlərini istifadə etsəm səni tərif edə bilməyəcəyəmi bilirəm. Çatılmaz oldun həmişə, toxunmaq, hiss etmək və dolu dolu yaşamaq istəyərkən səni, böyük bir təklik idi payımıza düşən. Payıma düşən hər seyi təxirə saldım amma təxirə sala bilmədiyim bir şey vardı, sənə bənzəyirdi. Su olsansa, toxunduğumda pozulardın. Pozulmayan bir "şey" idin... Gediləcək bir yer olsansa sonu olardı, sonu olmayan bir "şey" idin.

Yuxuda görüləcək bir yuxu olsansa oyanardım, məni yuxumdan oyandırmayacaq bir "şey" idin... Səni gözlərindən, üç çayın birləşdiyi yerdən öpüm desem, ağılına çaylar gəlir. Düşün ki, bir dağdan aşağı enirik və dünyada iki şəxsiyyət türkü qalmış onu söyləyirik. Elə bir "şey"sən sən... Səni düşündükcə yoruluram desem, dünyanın ən böyük yalanı olar. Yalanım yox. Bu gündən sabaha nə qalar bilməm amam sən qalarsan eynilə yatağı dəyişməyən çay kimi.

Mənə həmişə özümü xatırladan bir "şey"sən sən. Uzaqsan, yaxınsan, darıxılansan amma bu gün deyil sabah kimi bir "şey"sən sən. Gecənin ən qaranlıq yerində, kiçik bir işıq belə olsansa yenə də istəyirəm səni. Bu gün hər ölümlə bir az ölərkən, səni düşündükcə həyata dönürəm yenidən. Gəlinciklər kimi bir mövsüm deyil, dörd iqlim, künc bucaq...

Kim nə deyirsə desin dönməyə niyyətim yox. Bir şəhərin ortasında tək başına qalsam da qışqırıq qışqırığa bagırarak söyləyərəm səni sevdigimi. Bir tək mənim sevgimlə yaşasa da bu sevda sevirəm səni. Sənsiz budaqlarımı itirmiş bir ağac kimi yapayalnız olaram, kütlənin ortasında belə. Fırtınalı bir dənizin ən sakit limanı kimi bir "şey"sən sən.

O limandakı tək yolçu da mən...


Fikirlərinizi bildirməyi unutmayın.