Oglun Asiq Oldu Ana...
Əziz anam, mən heç istəmədim sənin etibarlı dizlərindən qalxıb bu mərhəmətsiz dünyaya atılmağı. Bağışla məni ,anam, bağışla. Çox səhvlər etdim. Çox insan qırdım, qırıldım, üzdüm, kədərləndim, acı çəkdim, çəkdirdim. Mən istəmədim belə olmağı. Oglun böyüməyi heç istəmədi, ana. Səni üzməyi heç istəmədi qızın. Məni yenə dizlərinə yatırt saçlarımı oxşa anam. Canım yanır anam, canım yanır. İçimdə gözlərimlə birlikdə ağlayır. Niyə sarıla bilmirəm artıq sənə? Niyə öpə bilmirəm artıq səni? Bilirəm bunları heç oxumayacaqsan. Mənim bunları yazarkən ağladığımı bilməyəcəksən heç bir zaman. Mən axşam yenə evə gələcəm, yenə otağıma kqapadacam özümü siz hüznümü görməyin deyə. Siz daha çox kədərlənməyin deyə. Mən öyrənmişəm, anam, öz hüznümdə, gözyaşlarımda boğulmağa. Həyat zamanla bişirir insanı.
Oglun bir başqa ağlayır, bir başqa kədərlənir. Artıq qırmızı oyuncaqlari almadığınız üçün ağlamır. Ağ bir göyərçin uçurdum anam ürəyimdən ona. Anlamışdır eləmi, ana. Mənə dünyanın bu qədər mərhəmətsiz olduğunu niyə söyləmədin, ay ana? İçim ağrıyır ana, sol yanımda bir şey sızlayır. Heç keçmir bu sızıltı. İncə-incə qanayır. Güldüyümə baxma anam sən. İçim ağlayır. Ana Oglun aşiq oldu. Oglun çox sevir. Amma....
Gizli-gizli ağlayıram anam artıq kimsə görmədən ağlayıram, gizli-gizli künclərdə ağlayıram. Anam saçlarımı dara yenə oxşayaraq dara amma. Sarıl mənə bərk sarıl "Oglun" de ana " Oglun" de. İnsan hər şeydən, hər kəsdən qaça bilirmiş də bir tək özündən qaça bilmirmiş anam. Anam bağışla məni. Səni çox amma çox sevirəm. Hər şey üçün təşəkkür edirəm ana!