Sevgi kimilər üçün asan, kimiləri üçun çətin, kimiləri üçündə heç vaxt olmayan bir hisdir.İnsan böyüyür, böyüdukcədə onunla bir yerdə onun xəyallarıda böyüyür.Həyatdan nəsə almağa,ondan nələrsə qoparmağa çalışır.Sevgi elə bir duyğudur ki,ona sinə gelmək onu ürəyindən çixartmaq olmur.Hər bir insan kimi məndə sevirəm.Bəlkədə bir çox insanlardan daha çox sevirəm.

Onu ilk gördüyümdə sanki damarlarımda qanlar durdu,rəngim soldu.Bəlkədə içimdə bir azda olsa qorxu hissi var idi.Bilmirəm bir tək onu bilirəmki sevdim həmdə dəlicəsine.
Onun heç bir zaman mənə aid olmayacağını bilə-bilə sevdim.Bəlkədə bu həyatımın səhvi idi və buna görə ömrümin sonuna qədər əzab əziyyətlə yaşayacam.Bəlkadə bir başqasını sevəcəm.Deyillər həyat sürprizlərlə doludu.Ola bilər amma mən buna inanmıram.Mənim həyatımda,sürprizimdə odu. İndi o məndən çox uzaqlardadı. Bəlkə xoşbəxtdi,bəlkədə yox Bunu bilə bilmərəm. Hər gun mən dənizə baxıram,özü özümü dalğalarin arasıda itirirəm və deyirem o geri gələcək.Amma yox mən sadəcə olaraq özümü aldadıiam.Başqa nə edə biləramki.Bəzən düşünürəm bəlkəda həyatima son verim. Amma bacarmıam. Çünki onda men Allaha qarşı çıxmış oluram.Birdəki sevdiklərime belə bir acı verə bilmərəm.

Hər gün yatmazdan əvvəl Allaha dua edirəm. Deyirəm: Ey böyük Allahim sen onu xoşbext elə.Mən onun həyatında olmasam belə. O xoşbəxt olarsa məndə xoşbəxt olaram Mən sevdim oda sevsin məni sevməsə belə sevəcəyi insani mənim onu sevdiyim qədər sevsin və gözəl bir həyat sürsün.Çünhu o buna laiqdi o gözəldi o füsünkardı o mənim sevdiyimdi məni sevməsə belə.

Bu mənim qarşılıqsiz sevgimdi.
Bəs sizlərin qarsılıqsız sevginiz varmi?Və yaxudda olubmu?