Aşan açarı cəsarət deyilmi yar? Cəsur olmaq lazım deyilmi bir sevdanı yaşamaq, böyütmək üçün?

neçə gecə tək keçdi hesablasansaya… neçə gecə bir sonrakı günü düşünərək keçdi. Nələr edə bilərdik, nələr yaşaya bilərdik düşünsə..! Hər səhəri birlikdə qarşılamaq vardı səninlə. Gözünü açar açmaz ilk gördüyün şey mən olardım və sən mənim üzümdə xoşbəxtliyi görərdin.

Bu şəhərin küçələrində əl-ələ gəzə bilərdik. Girmədiyimiz küçə qalmazdı. Baxışlara aldırmadan küçənin ortasında sarılıb öpə bilərdim səni.

Bir mahnını sözlərini bilməsək belə qışqıra çağıra söyləyə bilərdik. Sonra bir filmə gedər, bir kitab oxucu, bir qağayının bir loxma simit bağla bilmək üçün gəmilərin arxasından bezmədən uçuşunu izləyə bilərdik. Paylaşdığımız hər an beynimizə bir daha çıxmamaq üzrə qırxıyardı. Darıxardıq bir-birimizi dəlicəsinə. Bir saatı tək keçirsək, bir sonrakı saatı iki saatlıq yaşayardıq.

Yaxşı biz nə etdik. Eşqi bir gözləyişin kürəyinə yükləyib ona yalnız uzaqdan baxmaqla kifayətləndik. Hər an eşqi yaşamaq varkən, hər gün bir-birimizi yenidən kəşf etmək varkən, bu yolda bir kaşif olmaq varkən sürgünləri yaşamağa məhkum etdik bir-birimizi. Bu sürgünlüyə son vermənin zamanı gəldi artıq. Sənə hüzur/dinclik vəd etmirəm. Eşqdə hüzur/dinclik axtaran yanılar. Mən tutqunun, ən tünd sevdanın sözcüsüyəm. Onlar adına danışıram.

Gözlərinin içinə baxıb "Səni Sevirəm" demək istəyirəm. Aşan axışına qapılıb heç bir qayğı duy/eşitmədən gedə bildiyim yerə qədər getmək istəyirəm. Qoxunu içimə çəkmək, bədəninin istiliyiylə diksinmək istəyirəm. Həyata sənin adınla məna qatmaq, xoşbəxtliyi tapmaq və bir daha itirməmək istəyirəm.

Səni istəyirəm eey yar!

Canıma bir can daha qatmaq üçün, ruhumun təkliyinə, ürəyimin ağrısına son vermək üçün, daha mavi bir dəniz, daha mavi bir səma, daha mavi bir sevda üçün…