İki qızılaxtaran Kaliforniyadakı bir dağın yamacında canlarını dişlərinə tutub işləyirdilər.
İki aydan artıq idi ki, “gizli xəzinə”nin izlərini axtarırdılar. İllərdən bəri bu işlə məşğul olduğu üçün Billdə heç bir bezginlik əlaməti yox idi. Ancaq bu yorucu iş Kaliforniyaya gəzmək üçün gəlmiş Semin canını boğazına yığmışdı. Bill təkidlə: “Məndən ayrılma, Sem! Bir gün mütləq o xəzinəni tapıb varlı olacağıq!” - deyirdi. Sem isə qeyri-adi bir laqeydliklə çiyinlərini çəkərək, “Kim bilir?” - deməklə kifayətlənirdi. Bill hər dəfə əlindəki bellə torpağı bir kənara atanda əzələlərində dəhşətli bir ağrı hiss edirdi. Bir tərəfdən isə qızmar günəş dərisini yandıraraq, az qala külə döndərirdi. Axşama yaxın Billin sevinc dolu qışqırığı eşidildi. Bill torpağın üstündə parıldayan toz parçalarını göstərir və var gücü ilə: “Sem, görürsən, qızıl tozlarını görürsən?” - deyirdi. Sem yenə də çiyinlərini çəkdi və əvvəlki laqeydliyi ilə “Kim bilir?” - dedi... Ertəsi gün Billə Sem axşama qədər işləsələr də, yenə heç bir şey tapa bilmədilər. Nəhayət, Sem çadıra qayıtdı. Paltarlarını dəyişərək, Billə belə bir məktub yazdı: “Bill, qoy tapacağın bütün qızıllar sənin olsun. Bu qədər işləməyə səbrim çatmır. Yəqin ki, bu dünyada varlı olmaq üçün başqa yollar da var”... Bill Semin yazdığı məktubu oxuyanda Sem artıq çoxdan oradan uzaqlaşmışdı. Ona görə də Bill belini əlinə götürərək, yenidən dağın yamacına qayıtdı. Çox keçmədi ki, Billin bütün qabları qızıl külçələri ilə doldu. Artıq o, dünyanın ən varlı adamlarından biri idi. Əgər bir saat artıq işləsəydi, Sem də onun kimi böyük bir var-dövlətin sahibi olacaqdı. Ancaq onda da dünya Samuel Lenqhorn Klemensin, yəni Mark Tven təxəllüsü ilə yazan o məşhur yazıçıının əsərlərindən məhrum qalacaqdı!