Qədim zamanlarda 1 balaıqcı öz ailəsi ilə dəniz sahilinde yasayirdi.Günlərin 1günü dənizçi dostlari ilə həmişeki kimi denizə baliq ovuna cixir.Bir neçə gün keçir onların açıq dənizdə azırlar.Günlər keçir dənizçilərin yemək ehtiyatı qurtarır ac susuz taqətsiz nə edəcəklərini bilmirlər.Hansı yönə istiqamət alirdilarsa yenə de sahilə cıxa bilmirdilər.Sonda baliqçılar son ümüdlərini itirib ölümlərini gözləməyə başladilar. Elə bu vaxt baliqçınin ailesinə bedbextlik üz verir.Deniz sahilindeki evlerinden gozlenilmeden yangin baş verir.Baliqçının biçarə arvadi uşaqlarını sinəsine sıxıb ağlayır.Heç kim bunu sakitleşdirə bilmir.Qadin qisqırıq -qisqirıq bu sözləri deyir.' Ay ALLAH !Axi mən hemişə sənə evimin eşiyimin balalarimin sağ-salamat olmasini üçün sənə dua edirəm artiq sənə necə arxayın ola bilərəm?' qadin tamamilə ALLAHDAN inciyir ,ruhdan dusur.Artiq ona dua etmeyeceyini qərara alir.Bu vaxt möcüzə baş verir! Baliqcinin evi yandıqca alov yuxarı qalxır.Gəmidəki balıqçılar alovu görüb yanğin olan tərəfə üzürlər.Sahilə çatirlar.Baliqçı doğmaları ilə görüşüb,sevincindən nə edəcəyini bilmir.Arvadi hər Şeyi ona danişir.baliqçı deyir'..Bu ALLAHIN möcüzəsidir. ƏgƏr ev yanmasaydi daha sizi görməyəcəydim.Allah hər şeyi bilir.' Beləliklə Onlar Allaha Daha Çox Dua Edib Firavan Ömür Sürürlər.