Məhkumdan Məktub ( 1 )
MƏHKUMUN MƏKTUBU ( 1 )
sevgiylə salamlamaq istəyərəm əvvəl və ardından içdən bir qucaqlama.
Məlum, içində olduğum vəziyyət isti bir qucaqlaşmağa maneə. İllərimi necə olub da sənin kimi bir qardaşa sarılmadan keçirdim, indi düşünürəm. Heç düşündünmü, bu qədər zaman niyə bu qədər ayrı olduğumuzu? Mənim burada düşünməyə çox vaxtım olur.
Göndərdiyin fındıqları pudinq və ya sütlaç etdikcə qırıb üstünə serpiştirirəm. Və səni xatırlayıram.
Təsbeh etdirib göndərmisən, oldu daşından və uşaqlarımın adlarını iki yana yazdırmısan, gümüş işləməli olmuş. Təşəkkür edirəm. Halbuki mən səndən yalnız imama istəmişdim. Sən həmişə belə idin onsuz da, 10 lirə istəsəm 50 lirə çıxarıb verərdin.
Uzunca bir məktub çıxdı göndərdiklərinin yanında, iki gün üst üstə -sayını xatırlaya bilmədim- oxudum. Unutmamısan ad günümü. Ən son ad günümü qeyd edən kim idi xatırlamıram. Uşaqdım sanaram.
35 yaş şeirini yazmısan içinə və diqqətli oxumamı istəmisən. Hər misrasını həzm edərək oxudum. Və aynaya baxdım, tökülən çölləşən saçlarıma… və payıza bənzəyən gözlərimi gördüm. Göz körpəmdə ki sönmüş işıq, ürəyimi əzdi. İçki və siqaret bədənimin və dırnaqlarımın rəngini dəyişdirmiş. Mənə nə olmuş belə. Nə vaxt bu hala gəldim?
Nə vaxt yolu yarılayıp keçdiyimi düşünürəm. 18 yaşına qədər bir şey anlamadan keçdi, xatırlamıram belə o illəri. Sonrasının yarısı həbs yarısı fərarilik. Və arada olan iki uşaq.
dediklərinə görə "həbsdə günlər ağır, illər tez keçər" miş. Həqiqətən doğru. Səhər qalxıram axşam olmaq bilmir amma aylar necə keçir, fərq etmirəm.
Uzun zaman oldu, nə sən məni gördün nə də mən səni gördüm, badam gözlü olduğumu söyləyərdin. İndi gör, badam gözlərim kiçilmiş sanki və 8 kilo qədər verdim. Halbuki sən kilo götürməmək üçün yemirsən.
Əvvəllər bu qədər aldırmırdım içəridə meydana gəlməyə. Bu dəfə başqa.
Həyatın sürətlə keçdiyini yeni yeni fərq edirəm və mən artıq bir az daha yorğunam.
İlk məktublarından biriydi sanaram. Nazim hikmətin bir şeirini yazmısan
"Mən içəri düşdüyümdən bəri günəşin ətrafında on dəfə döndü dünya
Ona soruşsanız: 'Sözü belə edilə bilməz, mikroskopik bi zaman...'
Mənə soruşsanız: ‘On ili ömürümün..."
Deyə başlayan şeir. Dəfələrlə oxumuş olmalıyam. Hər oxumamda həyatıma dair bir iki söz qeyd edirəm göndərdiyin dəftərə və arada bir yazdığım bu qeydlərə baxıram. Necə yazdığıma deyil, geriyə dönüb baxdığımda nə var həyatıma dair deyə maraqlanıram və hər şeyin üstünü tək-tək çəkirəm…
………
Və geriyə qaraladığım iki ad qalır, uşaqlarım. Uşaqlarım! Ah uşaqlarım.….
Yoruldum, yorğunam. Bir az uzanmalıyam, gözlərimi bağlamalıyam, istiləşməliyəm, yatmalıyam. Yazmaq istəyərdim amma yağış əvvəli ağırlığını yaşayıram. Gücənmə mənə, sənin mənə yazdığın qədər uzun yaza bilmədiyim üçün, ümid edirəm bir daha ki məktuba… və tam şairin dediyi kimi,
"Hələlik bu qədər..
O biri məktuba,
Daha deyəcəklərim var.
Gücənmə əsla,
İncinmə mənə,
Bayıl günlərinin ağ üfüqündən,
Minlərlə salam Sənə"
Fikirleriniz.... |
Anonim
Oxudum ama hamısını yox.
