Ürəyimin heç tanımadığı duyğuları daha yeni yeni hiss etməyə başladığı dövrlər idi. Ətrafımda bir çox kişi və qız yoldaşlarım vardı. Amma bir qəribəlik vardı. Xoşbəxt deyildim sanki axtardığım başqa bir şey idi. Hər axşam evə gəlir otağıma çəkilər şəbəkələrdim. Nə olurdu mənə anlaya bilmirdim. Bir gün yenə yoldaşlarla bərabərdim. bərabərdim deyərkən necə bir birlik onlar bir yerə toplanıyar gülüb əylənərlərkən, mənsə bir kənara çəkilib içimdəki fırtınaları dinləyirdim. Hər zamanki kimi artıq yoldaşlarımda alışmışdı bu vəziyyətimə. Yanıma gəlib oturduğunu heç fərqinə varmamışım. Taki sanki çox dərinlərdən gələn bir "SALAM" səsini eşidənə qədər. "Salam" dedim məndə. "Niyə tək oturursan" dedi. "Bilmirəm" dedim. "Kimsə səni anlamır? Hətta özün belə özünü anlamırsan deyilmi dedi: Bəli dedim məndə buna görə yanına gəldim onsuz da" dedi: "Məndə eyni vəziyyətdəyəm, səni dostlarından ayrı dərin düşüncələrə dalmış görüncə, aha... mənim kimi biri daha dedim" və ilk dəfə onun üzünə baxdım o anda ürəyim dayandı. Sanki donub qalmışdım. Nə vaxt ayrıldıq evə necə gəldim bilmirəm. O gün davamlı onu düşündüm. Sanki axtardığım şey bu idi, hiss edə bilirdim bunu. O gündən sonra hər gün görüşməyə başladıq. Evləri iki məhəllə qədər uzaqda idi. Bizim məhəllədə qohumları vardı. İlk tanış olduğumuz gün onlara gəlmişlər. Beləcə aylar keçdi, artıq ailələrimizdə bilirdi. Ya mən onlara gedirdim, ya da o bizə gəlirdi. Yəni hər günümüzü birlikdə keçirirdik. Amma ikimizində anlaya bilmədiyi bir şeylər vardı. Bir-birimizi çox sevirdik. Görmədən edə bilmirdik. Dostluq deyildi bu. Çünki digər dostlarımızıda sevirdik. Bu çox fərqli bir şey idi. Kimsədən də soruşa bilmirdik. Necə soruşaq ki, biz belə bilmirdik nə olduğunu. Bu çox sıx duyğuların təsiriylə bəzən xoşbəxtlikdən buludlara qədər çıxırdıq, bəzəndə o kiçik ürəklərimizə sığdıra bilmədiyimiz və heç cür anlamadığımız hisslər dünyasında səbəbsiz yerə ağlayır gözyaşlarımızı bir-birimizə hədiyyə edirdik. Bəlkə sizə axmaq gələcək amma bir-birimizi ilk gördüyümüz günü demişdim. Ondan sonrakı ilk görüşməmizdə bir az danışdıqdan sonra bir ara göz-gözə gəlmişdik və daha nə olduğunu anlamadan ikimizdə səbəbsiz yerə birdən ağlamaya başlamışdıq. Həm də nə ağlama sanki heç bitməyəcək kimi idi göz yaşlarımız. Bax o gündən sonra bir daha bir-birimizin üzünə uzun müddət baxa bilmədik. Hətta çox vaxt kürəyimiz bir-birimizə dönük oturardıq. Bir görən olsa bizə gülərdi hər halda, amma əlimizdə deyildiyi baxa bilmirdik. Amma nə olursa olsun çox xoşbəxtdik. Artıq nə günəşin doğuşunu, nə çiçəklərin qoxusunu, nədə quşların eşq mahnılarının fərqindəydik. Biz bir-birimizdə itmişdik. Taki bir axşam bizim evin zəngi uzun-uzun çalana qədər. Qapını anam açdı. Gələn onun xalasının qızı idi. Anama bir şeylər söylədi. Anamda dərhal atamla bir şeylər danışıb, mənə də "sən evdən ayrılma biz dərhal gəlirik" deyərək tələsik çıxışdılar. Məndə dərhal arxalarından çıxdım. Hava qararmış idi. Məni görməsinlər deyə onları uzaqdan izlədim. Bir az getdikdən sonra bizim evin bir az irəlisində bir market vardı. Orada bir izdiham gördüm. Oraya gedirdilər. Bir az daha yaxınlaşınca atam qaçmağa başladı. Yerdə yatan biri vardı. Məndə bir az daha yaxınlaşdım. Atam yerdə yatan adamı qucağına götürmüşdü. Bir neçə addım daha yaxınlaşdım və ürəyimə minlərlə ox birdən batdı. Sanki, yerdə yatan mənim mələyim idi, oda məni gördü. Əliylə mənə gəlmə deyə işarə etdi və mənə bir şeylər söyləmək üçün ağzını açdığında ağzından qan boşaldığını gördüm. Yanına getdim. O gözəl başını atamın qucağından öz qucağıma götürdüm. Yüngülcə gülümsədi və "bax dedi nə etmisən yeni köynəyinə" onun qanına bulanmış köynəyimi göstərərək, iki həftə əvvəl ad günümdə o almışdı və birdən başını qaranlıqda mənim seçə bilmədiyim qəzanın olduğu bir yerə çevirib "tüü... yaa dedi" nə demək istədiyini anlamamışdım. Başını təkrar çevirdiyimdə ölmüşdü. Ondan sonrasını xatırlamıram. Gözümü evdə açdım. orada huşumu itirmişəm. Məni həkimə aparmışlar sakitləşdirici filan vermişlər. Uzun müddət huşsuz halda yatmışam, özümə gələr gəlməz ağlamağa başladım. Kimsə müdaxilə etmədi. Həkim, "ağlarsa müdaxilə etməyin demiş". Təkrar özümdən keçənə qədər ağlamışam. Ondan sonrakı günlərdə gözyaşım heç dayanmadı. Aradan iki ay filan keçmişdi. Bir gün anama onlara getmək istədiyimi söylədim. Anam əvvəl qəbul etmədi amma yalvarmalarıma dözə bilməyib bir şərtlə qəbul etdi, "Gedərik amma orada ağlayıb anasını üzməyəcəyinə söz versən?" dedi. Məndə söz verdim və getdik bir müddət oturduq amma mən özümü çətin tuturdum ağlamamaq üçün. "Bax oğulum" dedi anası "Bir-birinizi nə qədər çox sevdiyinizi hamımız bilirik. Nə qədər kədərləndiyinidə bilirəm amma səndən bir xahişim var" dedi. "Qızım son nəfəsini sənin qucağında vermiş. Mənə son anlarını danışmağını istəyirəm" dedi. Çaşdım necə danışa bilərdim ki anama baxdım boynunu bükdü. Məndə onu üzməyəcək şəkildə izah etdim. Amma bir ara qaranlıqda bir yerə baxıb "tüü... yaa dediyini" anlamadığımı söyləyincə, anası mənə sarılıb elə bir ağlamağa başladıq, məndə onsuz da çətin tuturdum özümü, ikimizdə uzun müddət ağladıq. Bir az sakitləşdikdən sonra, artıq bu dünyada yaşamam üçün heç bir səbəbin qalmadığına qərar verməmə səbəb olan şeyi danışdı anası. O gün anası evlərində mənim çox sevdiyim bir yeməyi bişirmişdi. "Ana demiş bu yeməyi Ayxan çox sevər, bizim yeyəcəyimiz qədər ver mən Ayxanlara gedib onunla birlikdə yeyim" demiş, anasıda tək göndərməmək üçün yaxınlarında oturan xalasının qızıyla bizə göndərmiş. Yolda gəlirlərkən xalasının qızı, "sən bir az gözlə məndə marketdən içəcək bir şeylər alım demiş" səkidə gözləyərkən bir avtomobil vurub qaçmış. Bizə yaxın olduqları üçün xalasının qızı dərhal bizə xəbər verməyə gəlmiş o axşam və o qaranlığa baxıb da "tüh yaa dediyi" şeydə mənə gətirdiyi yeməklərin tökülmüş olmasına kədərləndiyi içinmiş. Son anlarını yaşayan birinin canından daha çox mənə gətirdiyi yeməklərin tökülmüş olmasına kədərlənəcək qədər sevən bir ürək vardırmı daha bu lənət dünyada, başqasını sevə bilərəmmi artıq. Aşiq ola bilərəmmi başqasına, dözüm edə bilərəmmi, artıq axmaq-axmaq şeylərin adını eşq qoymalarına, bizim yaşadıqlarımız bilməsəkdə gerçək eşq idi. Bunu indi bilirəm amma o bilmir bir gün bir-birimizə bir söz vermişdik. Hansımız əvvəl ölsək digərimizi cənnətin qapısında gözləyəcəkdi. İndi məndə bilmədən yaşadığımız o təsvir edilməz duyğunun gerçək eşq olduğunu, o eşqi sonsuza qədər yaşayacağımız cənnətin qapısında məni gözləyən mələyimə danışmaq üçün, gəlməsi üçün hər gün yalvarıb dua etdiyim məni ona qovuşduracaq adamı gözləyirəm, ƏZRAİLİ

O ÖLDÜKDƏN SONRA

"Bu gün həftə sonu eşqimlə görüşəcəyik. Ən gözəl paltarlarımı geyməliyəm, hansı köynəyi geysəm görəsən, yanaqları kimi qırmızı olanımı, yoxsa gözləri kimi qap-qara olanımı, ya da qəzanın olduğu gün qanıyla üzərinə çiçəklər etdiyi köynəyimi, nə qəzası nə qanı eee haradan çıxdı indi bu, mən ən yaxşısı son görüşməmizdə başını çiyinimə qoyduğu o iy verən köynəyi geyim. Bəli bəli bu daha yaxşı. Ana mən çıxıram. Onamı, təbii ki ana eee hər həftə sonu kiminlə görüşərəm. yenə niyə ağlayırsan ki, indi gedib anasındanda icazə almalıyam. Sabahınız xeyir icazə versəniz qızınızla gəzəcəyik bir az. Əlbətdə oğulum, ona yaxşı bax olarmı, bax buda ağlayır, nə olur bunlara anlamıram. Qaçar addımlarla gedirəm eşqimə, "bu yolda nə qədər uzun, hər zamanki kimi gözətçi əmi qarşılayır məni xoş gəldin oğulum. Oda səni gözləyirdi. Bilirəm, sabahın xeyir eşqim, mən gəldim. bax hələ yatır həm də ağ gəlinliyiylə. Yanaqlarına kiçik bir öpüş qondurub oyandırıram onu, hər zamanki kimi torpaq iyi verir mələyim, uzadır qollarını yatdığı yerdən tuturam əllərindən tük qədər yüngül nə qədərdə gözəl mələyim mənim, xoşca qal gözətçi əmi. Bax böyük adamda ağlayır, yaxşı əylənin olarmı deyir çirkli saqqallarından süzülən yaşları silərək. Onun ən sevdiyi yerləri gəzirik əl-ələ allahım onunla olunca o qədər xoşbəxtəmki bir ara yenə göz-gözə gəlirik, baxmamalıydıq, yenə ağlayacağıq, nə qədər ağladığımızı axşam azanını eşidincə anlayıram. Bax bu gündə bitdi. Getməliyik, gözətçi əmi hirslənər sonra. Xoş gəldiniz yaxşı əyləndinizmi heç olmasa, nələr etdiniz bugün. Ağladıq axşama qədər hər zamanki kimi, hə... bəli haydı mələyim sən indi yat. Mən gələn həftə yenə gələrəm. Bir gün deyirəm, bir gün məndə ağ kostyumu geyib gələcəyim yanına. Qap-qara gözlərini açaraq yalvararcasına. Tez gəl olarmı deyir, yaxında mələyim, çox yaxında bilirəm. İndi gecən xeyrə qalsın. Öpüşüm olmadan yata bilməz bir dənəm. Yanaqlarına bir öpüş qondururam. Yenə o torpaq qoxusu gəldim ana, xoş gəldin oğulum.